Bij kinderen vliegen de jaren voorbij, maar momenten veranderen in eeuwigheden
Mijn favoriete gezegde toen ik nog moeder was van enig kind. De eerste gedachte: zoiets stoms, waarom moet ik ernaar luisteren? Ik heb genoeg te maken met een eerste kind.
Toen mijn eerstgeborene 1,5 jaar oud werd, werd het verlangen naar een broertje of zusje gewekt. Ik durf te zeggen dat de meerderheid van de vrouwen hun groeiende kinderwens niet kan onderdrukken. Er wordt dus hoe dan ook aan de wens gesleuteld.
In maart, meer bepaald op de eerste dag van de lockdown, had ik de positieve test in mijn hand. De vreugde was groot, de twijfels kwamen. Helaas kreeg ik bij mijn eerste dochter te kampen met een milde postnatale depressie en werd mijn dochter drie maanden lang geplaagd door koliek. Ik was bang dat dit allemaal nog een keer zou gebeuren. Veel vragen plaagden mij. Kan ik wel voor twee kinderen zorgen en er recht aan doen?
Mijn perfectionisme zat mij hier ook in de weg. Het huis uit gaan als er iets blijft liggen of niet is opgeruimd? Absoluut niet. Met één kind was dit voor mij tot nu toe absoluut haalbaar. Maar hoe gaat dat met twee kinderen? Wat als de grote, die dan bijna 3 jaar oud is en hard op weg is om uit te drogen, naar het toilet moet terwijl de kleine huilt? (Spoiler alert, dit is nooit het geval geweest). Wat heb je nodig als je onderweg bent? Hoe moet ik 's avonds gaan liggen als ik alleen ben? Deze en nog veel meer vragen hielden mij dagen en nachten bezig.
Op de eerste besneeuwde winterdag in december besloot onze tweede dochter ons gezin compleet te maken. Door Corona lagen we bijna alleen in het ziekenhuis en hebben we de eerste dagen echt kunnen genieten . Mijn man was vanwege zijn werk een maand thuis, wat mij in het begin erg heeft geholpen. Een week voor het einde van de wintervakantie liet mijn man mij voor het eerst twee uur alleen met beide kinderen.
De eerste test van moed. Daarna was ik ongelooflijk uitgeput en opgelucht dat hij terug was. De meesten zullen vragen waarom? Hebben ze allebei gehuild? Zijn er luierongelukken of ontsporingen geweest? Nee, absoluut geen van deze scenario's is gebeurd. We brachten 2 uur door in de kamer van mijn oudste dochter met spelen. Toch was ik zo energiek en bang dat er iets zou kunnen gebeuren dat ik er mentaal moe van werd.
Drie dagen voor de eerste kleuterdag na de vakantie vonden we het een leuk idee om 's ochtends het scenario 'Moeder moet alles alleen doen' te spelen. Wat kan ik zeggen, het werkte zo goed dat ik met een positief gevoel uitkeek naar de komende week.
